Short Stirling Mk III BK 656 LS-A  J.V. Hawkins

John Vincent Hawkins

John Vincent Hawkins werd geboren op 24 maart 1915 te Auckland.Hij kreeg zijn opleiding op het Hamilton Technical College, waar hij lid was van het 1e XV rugby team, en ook van het school tennisteam. Na het verlaten van de school werd hij loodgieter en plaatwerker, en werkte hij voor Speight, Pearce, Nicol, Davies Ltd, een gebouw onderdelenen constructie bedrijf in Cambridge.

John trad in dienst op 9 november 1941 bij de RNZAF op de Intial Training Wing, RNZAF Levin. Na de eerste training werd hij op 22 december 1941 geplaatst bij No. 4 Elementary Flying Training School op RNZAF Station Whenuapai en begon zijn vliegopleiding op de Havilland DH82 Tiger Moths.Op 7 februari 1942 werd John geplaatst bij No. 3 Service Flying Training School op RNZAF Station Ohakea om de Airspeed Oxfords te vliegen. Een maand later werd hij overgeplaatst naar een service Flying Training School op RNZAF Station Wigram om de training op de meermotorige Oxfords voort te zetten.John behaalde zijn vliegende badge, 'wings', op 4 april 1942, en op 13 juni 1942 werd hij bevorderd tot officier. Na zijn vliegopleiding werd John geplaatst op de Central Flying School, op RNZAF Station Tauranga.John was verbonden aan de Royal Air Force en koos op 14 augustus 1942 voor Groot-Brittannië. Hij arriveerde op 9 oktober 1942 bij No. 3 Personnel Reception Centre, Bournemouth, en na twee weken van gewenning aan de nieuwe omgeving werd hij de 27e geplaatst bij Nr. 18 (Pilots) Advanced Flying Unit voor een opfriscursus en om enkele nieuwe vaardigheden van het vliegen in het Verenigd Koninkrijk te leren. Tijdens deze periode werd hij op 30 november 1942 verbonden aan No. 1533 Beam Approach Training Flight voor ongeveer een week en ging daarna terug naar Nr. 18 (P) AFU.Op 19 januari 1943 werd John geplaatst bij No. 11 Operational Training Unit waar hij werd omgeschoold voor de Vickers Wellington bommenwerper. Na drie maanden van de opleiding was zijn volgende plaatsing op 22 april 1943 bij No. 1657 Heavy Conversion Unit, waar hij en zijn bemanning werden gereed gemaakt voor de Short Stirling viermotorige bommenwerper. Zij voltooiden een operationele missie, tijdens de HCU.John en zijn bemanning werden vervolgens geplaatst bij 15 Squadron nog steeds vliegende met de Short Stirling van de RAF vanaf Mildenhall in Suffolk. De bemanning voerde nog zes operationele missies van hier op vijandelijk grondgebied, echter op de laatste, John’s zevende, zouden ze niet terugkeren.

In maart 1924 werd het omgevormd tot een bommenwerper eskader op Martlesham Heath. Nr. 15 werd een deel van het Aeroplane and Armament Experimental Establishment(A & AEE) en tot 1934 was die voor experimentele werk. In juni 1934 werd het - slechts in naam - overgedragen in Abingdon en opnieuw gevormd als een effectief bommenwerpersquadron welke vlogen met de Hawker Harts.

Op 2 september 1939, de dag vóór het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, vloog het squadron naar Frankrijk als onderdeel van No. 71 Wing van de Advanced Air Striking Force. Vervolgens maakten zij veel waardevolle verkenningsvluchten, eerst van Betheniville en later, vanaf Vraux. Slecht weer beperkte de operaties en in begin december 1939, ging Nr. 15 terug naar Engeland om op Wyton te worden uitgerust met Blenheim IVs .

Op 14 april 1940, verliet het squadron Wyton voor het satellietvliegveld op Alconbury. In de namiddag van 10 mei, de dag dat de Duitsers Nederland binnenvielen, voerden zij hier vandaan haar eerste bombardementen uit: acht Blenheims bombardeerden de Waalhaven luchthaven in de buurt van Rotterdam, die was ingenomen door Duitse parachutisten. Bij deze aanval keerden alle Blenheims veilig terug, hoewel sommige ernstig waren beschadigd. Bij de volgende missie van het squadron, een aanval op 12 mei op het Albertkanaal te Maastricht, keerden slechts zes vliegtuigen en bemanningen (de helft van de totale kracht) terug of waren zwaar beschadigd.

Tegen het einde van 1940 verhuisde het Nr. 15 Squadron naar Wellington. In de nacht van 2l/22 december gebruikten ze dit vliegveld voor het eerst bij een aanval op de scheepswerven van Bremen. Het squadron bleef vliegen met Wellingtons tot april 1941, toen het als tweede eskader overschakelde naar de Stirling. De eerste missie met de Stirling was een aanval op Berlijn in de nacht van 30 april/1 mei. 

In augustus 1942 werd het squadron verplaatst naar Bourn. Het squadron verloor in deze periode 38 'bombers' met in totaal 212 bemanningsleden. In december 1943 vertrok het vervolgens naar Mildenhall, waar het eerst werd uitgerust met Stirlings en later met Lancasters. Gedurende de periode mei 1944 tot april 1945 werd Lancaster I, LL806 "J-Jig" van het Nr. 15 Squadron's, een van de beroemdste Lancasters bommenwerpers. Zij vloog 134 operationele vluchten en bleef in totaal 765 uur in de lucht.

In het najaar van 1944 werd Nr. 15 een van de weinige gespecialiseerde eskaders die overdag precisiebombardementenkon uitvoeren met behulp van een heuse radarinstallatie bekend als G-H.

Het squadron had op 22 april 1945 haar laatste bombardementenmissie, toen zij Bremen aanviel, maar voordat de Duitsers zich uiteindelijk overgaven, dropte het voedselvoorraden boven Nederland. Begin mei 1945 dropten zij voldoende rantsoenen voor 26.000 mensen. In zekere zin was dit een herhaling van maart 1941, toen vliegtuigen van dit squadron op weg naar doelen in Duitsland pakjes thee dropten boven dichtbevolkte gebieden in Nederland. Deze waren verzonden vanuit Batavia in Nederlands-Indië, met boodschappen van hoop voor het Nederlandse volk.

Tijdens de Exodus missies vloog het XV Sqn op 10 mei 1945 met 15 Lancasters naar het Franse vliegveld van Juvincourt, vlakbij Reims, om elk vierentwintig voormalige krijgsgevangenen naar huis te vervoeren.

Bemanning

Malvern Library, War Memorial 1939 - 1945

Zie ook aparte pagina over Sgt George Cairns Hutton

Sgt WEBSTER, Morven, airgunner, 1699504, RAFVR, KIA , (graf 12 te Ede).

Wadshelf.

War Memorial Old Brampton, Cutthorpe & Wadshelf 1939 -1945

Portretten" Weekly News.

Vliegveld Mildenhall

Met het oog op een mogelijk "continentale dreiging", ontwikkelden de Britse militairen het idee om een RAF bommenwerper basis aan te leggen in de buurt van Mildenhall aan het eind van 1920. Kort daarna kocht de regering het stuk land in 1929, gevolgd door de voltooiing van de eerste gebouwen in 1931.

Naar aanleiding van dit gunstige begin, ontving RAF Mildenhall zijn eerste squadron en vliegtuigen met de komst van 99B Squadron, die uitgerust was met de Handley Page Heyford bommenwerpers.

Van 26 september - 4 oktober 1938, vielen de Duitsers Tsjecho-Slowakije binnen.

Hoewel RAF Mildenhall Squadrons 99 en 149 niet werd gemobiliseerd, ontvingen veel van zijn officieren orders van andere eenheden.

Families rond de basis werd gevraagd klaar te zijn om in een oogwenk te kunnen evacueren. In november 1938, verlichte de spanningen en keerde voor enige tijd terug naar normaal. 149 Squadron werd in januari 1939 herbewapend met Wellington bommenwerpers.

Op 2 augustus 1939, nam de oorlog in intensiteit toe, en ontving RAF Mildenhall orders om in staat van paraatheid te komen. Dat inclusief orders om hun alarmsystemen te testen, hun personeel te instrueren, en het blackout systeem te implementeren.

Op 1 september 1939, vlak voor zonsopgang, vielen de Duitsers Polen binnen. Op 3 september bevestigden de regeringen van Frankrijk en Groot-Brittannië hun verdrag met Polen en gingen in oorlog met Duitsland. Zes uur na de oorlogsverklaring, 149 Squadron’s Wellington bommenwerpers stegen op van RAF Mildenhall om Duitse slagschepen te bombarderen in Wilhelmshaven en in het kanaal van Kiel.

Op 8 september 1939, 3 Group droeg eenheid commandanten op om te benadrukken dat vliegtuigbemanningen alleen toegewezen of alternatieve doelen mogen aanvallen. Tegelijkertijd werden alle stations in East Anglia geadviseerd dat zij een geimplementeerde scatter regeling nodig hebben.

Voor de RAF Mildenhall 99 Squadron, betekende dat een verhuizing naar RAF Station Upper Heyford, terwijl 149 Squadron verplaatst werd naar Netharavon. De oorlog begon helaas voor 149 Squadron al tijdens 18 december 1939 met een aanval op Wilhelmshaven, 12 van hun 24 vliegtuigen werden verloren zonder hun doelen te bombarderen. Na deze ramp, begonnen de Britten aan tactische nacht bombardementen. 149 Squadron voerde nacht bombardementen in op 18 januari 1940.

Het algemeen aanvaarde begin van de Slag om Engeland vond plaats op 12 augustus 1940. De luchtaanval van de Duitsers was ontworpen om de Britse luchtverdediging te vernietigen om de weg vrij te maken voor een invasie.

149 Squadron maakte zijn eerste bom run naar Berlijn, op 25 augustus 1940. Uiterlijk op 15 september 1940 werd de Slag om Engeland beëindigd en het land werd gespaard van een Duitse invasie.

De eerste vijandelijke aanval op RAF Station Mildenhall vond plaats op 27 oktober 1940. Dit was slechts de eerste van vele, omdat RAF Station Mildenhall een paar keer onder de aandacht kwam van de Duitse Luftwaffe.

Hoewel Stirling Bombers voor het eerst verschenen op 2 november 1941 op RAF Mildenhall (toen 149 Squadron overschakelde van Wellingtons), begonnen ze de basis pasop 26 november 1941te gebruiken.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog, bleef Mildenhall zeer actief. 

In aanvulling op zijn eigen vliegveld, was de basis verantwoordelijkheid voor satellietvliegvelden in Newmarket, Tuddenham en Lakenheath. Zowel de 15 Squadron en 622 Squadron gingen in november 1943 over op de Lancaster Bommenwerper. 

Voor de duur van de oorlog, met uitzondering van een korte periode in 1943 toen de start- en landingsbanen werden aangepast, werd RAF Mildenhall betrokken bij de meeste offensievevluchtenvan RAF Bomber Command tegen Duitsland.

De basis doorstond verschillende aanvallen van de Duitse Luftwaffe, maar is nooit buiten gebruik geweest. De basis lag alleen even stil na een aanval zodat het personeel de schade aan de start- en landingsbanen kon herstellen. 

Op de eerste dag van D-Day, 6 juni 1944, bombardeerden 35 Lancasters van 15 en 622 Squadrons doelwitten langs Hitler's Atlantikwall. De volgende dag, vielen 33 Lancasters doelen aan in de buurt van Lisieux, Frankrijk. RAF Mildenhall was ook de vertrekplaats voor grote aantallen Horsa Gliders voor D-Day. D-Day was het eerste zomerbombardement dat door beide squadrons werd uitgevoerd. Bommenwerpers van de RAF Mildenhall vlogen hun laatste bombardementsmissie van de oorlog op 22 april 1945 met een aanval op Bremen.

Tegen het einde van de oorlog dropten de vliegtuigen van RAF Mildenhall en haar satellietvliegvelden meer dan 23.000 ton aan explosieven, 2.000 mijnen in vijandelijke wateren, en vlogen meer dan 8.000 vluchten. Helaas verloor de basis ook meer dan 200 Wellington, Stirling, en Lancaster vliegtuigen, en belangrijker nog, het verlies van meer dan 2.000 bemanningsleden.

Crash 23 juni 1943 om 02.07 uur nabij Christiaan de Wet in het Parkde Hoge Veluwe

1943 ----- 27 juni zondag.

VAN HOUTUM. 

Bij het vliegtuig dat dinsdagnacht op de Hoge Veluwe is neergestort (wij hebben er nog naar gezocht) zijn alle leden van de bemanning omgekomen. Alle lijken zijn zwaar verminkt. Het toestel had nog strooibiljetten (Duitse) en een aantal fosforbommen aan boord. Hieruit is op te maken dat niet altijd de volle bommenlast boven Duitsland wordt uitgeworpen.

Wilhelm Dormann

Na de oorlog vloog hij nooit weer, ondanks de mogelijkheden om weer bij de Lufthansa of bij de Bundesluftwafffe te werken.